James O’Barr

James O’Barr urodził się w styczniu, 1960 roku. Dorastał w Detroit i został wychowany w domu dziecka. O’Barr był artystą samoukiem, osiągnął swój warsztat poprzez wnikliwą obserwację.
Prace O’Barra były inspirowane wieloma czynnikami, wliczając w to takich ludzi jak Will Eisner, twórca komiksu „The Spirit” z lat 40-stych. Był to komiks o zamaskowanym pogromcy przestępców. O’Barr wiele nauczył się z prac Eisnera, ale także od innych artystów.

W 1981 roku, zaczął prace nad „Krukiem”, podczas stacjonowania w Berlinie. Wstąpił do wojska po tym, jak pewna bardzo bliska mu osoba, została zabita przez pijanego kierowcę. O’Barr chciał móc o tym zapomnieć, ale cały jego gniew i frustracja musiały znaleźć jakieś ujście.
I tak pewnego dnia zaczął rysować „Kruka”.

Po odejściu z wojska, O’Barr kontynuował rysowanie, ale także pracował w wielu dziwnych miejscach. Z początku nikt nie zainteresował się „Krukiem”, więc przez siedem lat leżał na półce, lecz w końcu znalazł się ktoś, kto zechciał to opublikować, był to Gary Reed z Caliber Press.

Wpływy muzyczne
Pierwsza część „Kruka” zadedykowana była Ianowi Curtisowi, wokaliście zespołu Joy Division (Curtis powiesił się w wieku 23 lat, tuż przed swoim pierwszym tournee po USA, najwyraźniej powodem była jego coraz bardziej pogarszająca się epilepsja). Te cztery zeszyty komiksowe zawierają w sobie wiele odniesień do muzyki: niektóre nazwy rozdziałów to tytuły piosenek Joy Division, cytowani są tacy rockowi poeci jak Jim Carroll, czy Robert Smith z The Cure, nawet sposób poruszania się Erica zainspirowany był punkową ikoną, Iggy Popem. Będąc w Berlinie, O’Barr słuchał wielu zespołów, ale największych inspiracji dostarczyły mu właśnie Joy Division i The Cure.

Sam Eric jest wzorowany na Peterze Murphym z zespołu Bauhaus, którą to grupę O’Barr widział w Berlinie. Makijaż Erica jest oparty na Ironii, jednej z trzech masek teatru dramatycznego (Ból, Ironia i Rozpacz).

„Kruk” w druku
Pierwsze wydanie zostało opublikowane przez Caliber Press, w lutym 1989 roku. Zostały wydane cztery zeszyty, aż finansowe problemy zmusiły wydawnictwo do wstrzymania publikacji, seria nie została dokończona, jak planowano, podwójnym rozdziałem „Śmierć”. O’Barr zwrócił się do wydawnictwa Tundra Publishing, żeby zakończyć opowieść. Tundra przedrukowała komiksy wydane przez Caliber, dodając do tego niepublikowany materiał i zamknęła opowieść w trzech księgach („Ból & Strach”, „Ironia & Rozpacz”, „Śmierć”). Pierwsza z nich ukazała się w 1991 roku, „Śmierć” została wydana w maju 1992 roku i stała się najlepiej sprzedającym się komiksem w dziejach Tundra Publishing.

W 1993 roku, Kitchen Sink Press wykupiła prawa do „Kruka” i wydała go jako całośc, w jednym, 244 stronicowym albumie, razem z niepublikowanymi szkicami i 8 stronicową galerią. Nareszcie „Kruk” był kompletny.

Kilka słów od Jamesa O’Barra
„Nie wierzę, aby Eric był bohaterem. Potrafi on być absolutnie zimnokrwisty i bezwzględny. Gdy wchodzi do pomieszczenia aby dopaść jedną osobę, wszyscy inni w tym pomieszczeniu prawdopobnie także zginą. Myślę, że to co robi można by nazwać strasznie romantycznym, ale nie nazwałbym go bohaterem.”

A na zakończenie ciekawostka…
W filmie, tuż po tym jak lombard Gideona wylatuje w powietrze, w scenie, w której Albrecht rozmawia z Erikiem na ulicy, w tle widzimy jak jacyś szabrownicy wynoszą co się da z resztek lombardu. Koleś z długimi blond włosami niosący telewizor to James O’Barr. 🙂